പതിവ് പോലെ ഞാന്‍ നടക്കാന്‍ ഇറങ്ങി
റോഡിനു ഓരം പറ്റി ഞാന്‍ നടക്കവെ എന്തോ ഒന്നിനെ തട്ടി തെറിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് കടന്നു പോകുന്ന
ഒരു വാഹനം നോക്കി ഞാന്‍ പറഞ്ഞു എന്തൊരു പോക്കാ അവന്‍റെ പോക്ക്
രക്തം വാര്‍ന്നൊലിച്ച് വലതു കണ്ണു പുറത്തേക്ക് തള്ളി ദേഹമാശകലം മുറിവേറ്റ് മരണ വെപ്രാളവുമായി ഓടി വന്നൊരു പൂച്ച എന്‍റെ കാലുകള്‍കിടയില്‍ പിടഞ്ഞു വീണൂ
പൂച്ചയുടെ കണ്ണുകളില്‍ നിന്നും കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളികള്‍ ചാലിട്ടൊഴുകുന്നു,
വായില്‍ നിന്നും നുര പതഞ്ഞ് പുറത്തേക്ക് തള്ളുന്നു , കാലുകള്‍ കോച്ചി വലിക്കുന്നു, ആ ദയനീയമായ രംഗം കണ്ടു എന്‍റെ സ്ഥല കാല ബോധം നഷട്ടപ്പെട്ട് ഒരു യാചകനെപോലെ ആ പുച്ചക്ക് മുന്നില്‍ ഞാന്‍ ഇരുന്നു
എന്‍റെ കൈകള്‍ ആ പുച്ചയുടെ മേനിയില്‍ തൊട്ട് തലോടിയപ്പോള്‍ ചെറിയ ഒരു ഞെരക്കത്തോടെ
ശബ്ദം ഉയര്‍ത്താതെ ഒന്ന് കരഞ്ഞു അന്നേരം ആ കണ്ണുകള്‍ എന്നെ ദയനീയമായി ഒന്ന് നോക്കി
പിന്നെ ആ കണ്ണുകള്‍ അടുത്തുള്ള കൂട്ടിയിട്ട ചിതലരിച്ച മരത്തടികളിലേക്കും വിണ്ടും എന്നെ നോക്കി
വിണ്ടും മരത്തടികളിലേക്കും . അവസാനമായി എന്നെ നോക്കി ഒന്ന് മൂരി വലിഞ്ഞു ഈ ലോകത്തോട് വിട പറഞ്ഞു . അപ്പോഴും ആ കണ്ണുകള്‍ കൂട്ടിയിട്ട മരത്തടികളിലേക്ക് തെന്നെ തുറിച്ചു നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു
അകിടില്‍ പാല്‍ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയ ആ പെണ്‍ പൂച്ചയുടെ ചേതനയറ്റ ശരീരം ഞാന്‍ മെല്ലെ ആ ചിതലരിച്ചു തുടങ്ങിയ മരത്തടികള്‍ക്ക് അരികിലേക്ക് മാറ്റി വെക്കവെ എന്‍റെകണ്ണുകള്‍ ആ രംഗംകണ്ട് സ്തംഭിച്ചു നിന്നു
കണ്ണ് കീറാത്ത മൂന്ന് പൂച്ച കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ അമ്മയുടെ മണം പിടിച്ചിട്ടെന്നവണ്ണം മെല്ലെ തലകള്‍ ഉയര്‍ത്തുന്നു ... എന്‍റെ മനസ്സ് പിടഞ്ഞു ഞാന്‍ കരയുകയായിരുന്നു ഒരു ഭ്രാന്തനെ പോലെ
സ്ഥല കാല ബോധമില്ലാതെ . യാ അള്ളാ എന്തിനീ ഈ ക്രൂരത ...
കഷ്ടം ആ കാഴ്ച്ച
ReplyDelete