കണക്കറിയാത്ത
പൊട്ടി പെങ്ങൾ
ഉപ്പ മരിച്ച നാൽപതാമത്തെ ദിവസം
കണക്കിൽ ബിരുദം നേടിയത്
അളിയൻ കണക്ക് മാഷായത് കൊണ്ടാണ്

പറിച്ചെടുത്ത വേരുമായി
വളക്കൂറുള്ള മണ്ണ് തേടിയപ്പോൾ

പച്ചയായ മരങ്ങൾ
ചില്ലകളിൽ തൂങ്ങുന്ന മധുരങ്ങൾ
വർണ്ണാഭവമായ പൂമൊട്ടുകൾ
സൗധങ്ങളൊരുക്കിയ പക്ഷികൾ
വല നെയ്യുന്ന ചിലന്തികൾ
ചുറ്റി വരിഞ്ഞ ഇത്തിക്കണ്ണികൾ
തണലിൽ മയങ്ങുന്ന നിലയങ്ങൾ

ആരല്ലാമാണ്
ഈ  ചില്ലകളിൽ
തൂങ്ങിയാടിയത് ?

അന്നും ,ഇന്നും
ഈ വേര് മാത്രം
കയ്പ്പ് നുണഞ്ഞ്
മണ്ണിൽ പുതഞ്ഞങ്ങിനെ
മണ്ണിൽ പുതഞ്ഞങ്ങിനെ

 മണ്ണ് എന്നും മണ്ണ് തന്നെ
എത്ര അയ്‌രുകൾ വേർതിരിച്ചെടുത്താലും

പതിവില്ലാത്ത ഒരു ചടങ്ങ്

ഒരു ചാറ്റൽ മഴ ഇണങ്ങിയും പിണങ്ങിയും പിന്നെ
പിറ് പിറുത്തും മുറ്റത്ത്‌ കളിക്കുന്നുണ്ട്.

കാറ്റ് ജാലക വാതിൽ കൊട്ടി അടക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു.
ഇടക്ക് മഴയുടെ ആരവം മുഴങ്ങി കേൾക്കാം...

പിന്നെ മഴ വിടവാങ്ങി
താമസിച്ചില്ല.സൂര്യ പ്രകാശം ആകാശ ച്ചുവരുകളിൽ മഞ്ഞളിച്ചു.
പടിഞ്ഞാർ പകലോന് ചിത ഒരുക്കി തുടങ്ങിയപ്പോൾ

പള്ളി മൊല്ല ക്ഷണിക്കാതെ കയറി വന്നു ഉമ്മറത്തെ കസേരയിൽ
അധികാരം പോലെ കയറിയിരുന്നു ആരെയും ശ്രദ്ധിക്കാതെ തല കുനിച്ചു കുറച്ചു നേരം മൗനം നടിച്ചു.

പിന്നെ നീട്ടി ഉച്ചത്തിൽ അൽ ഫാത്തിഹ

ഇത് കേട്ട് അയൽവാസി പെണ്ണുങ്ങൾ മാറും മുലയും തട്ടം കൊണ്ട് ചുറ്റി മറച്ചു മരണ വീട്ടിലേക്ക് വരുന്നത് പോലെ അടുക്കള വാതിലിലൂടെ അകത്തേക്ക് അരിച്ചു കടന്നു..
ഉച്ച ഭക്ഷണം കഴിച്ചതിന്റെ ശേഷിപ്പുകൾ തീൻ മേശയിൽ കിടന്നു കുനിയനരിക്കുന്നത് കണ്ട് ആമിത്ത ആരോടൊന്നില്ലാതെ ഒച്ച വെച്ചു.

ആമീൻ പറയാനായി കൂപ്പി പിടിച്ച കൈകളുമായി ഒരുത്തൻ പെടുന്നനെ അകത്തു കടന്നു എന്റെ ബാഗിനെ റാഞ്ചി കൊണ്ട് പോയി കാറിൽ കയറ്റി വെച്ചു

എനിക്ക് ഒരുമ്മ വെക്കണം

ഈ ബന്ധങ്ങൾ എവിടെ ?
കടപ്പാടുകൾ എവിടെ ?
നിയമ വ്യവസ്ഥകൾ എവിടെ ?
മത ദർശനങ്ങളെവിടെ ?
തളപ്പറ്റ തെങ്ങ് കയറ്റക്കാരനെ
പോലെ നിലം പതിച്ചിരിക്കുന്നു.....

ഇനി ഉയരാനാവില്ല
പിന്നി ചിതറിയിരിക്കുന്നു ഒരിക്കലും കൂട്ടിച്ചേർക്കാനാവാത്ത വണ്ണം.
വേണ്ട ഒരിക്കലും വേണ്ട വേണ്ട
ഞാൻ ധ്രിഷ്ടനാവുന്നു
എനിക്ക് ഒരുമ്മ വെക്കണം

കാലമേ
ഇത് അധരവ്യായാമല്ല
എനിക്ക് ഒരു ഉമ്മ വെക്കണം.

കാപട്യം ജീവിതമായി
വാഴ്ത്തപ്പെടുന്ന വിരോധാഭാസരുടെ
കവിളിൽ ഒരു ഉമ്മ വെക്കണം

പരിഷ്കരണവും
പുതുമയും വാരി പുതച്ചു വരുന്ന കാലമേ
എനിക്ക് നിന്റെ അധരങ്ങളിൽ ഉമ്മ വെക്കണം

സാത്വികരില്ലാത്ത നാട്ടിൽ
കുമിഞ്ഞ് വന്ന ഭിഷഗ്വരന്മാരെ
പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുക
എനിക്ക് ഒരു ഉമ്മ വെക്കണം

വിശാലമായ മുറിയിൽ അനേകം കട്ടിലുകൾ തലങ്ങും,വിലങ്ങും കിടക്കുന്നു. ആരും ഒന്നും പറയുന്നില്ല.അവരവരുടെതായ വിചാരങ്ങളിലും മൊബൈൽ ഫോണിലും ശ്രദ്ധയൂന്നി കഴിയുന്നു. കനത്ത നിശബ്ദത.

നാട്ടിൽ നിന്നും വന്ന ആട്ടം എനിക്ക് വിട്ടിട്ടില്ല എന്തോ ഒരു വല്ലായ്മ....

വൃക്ഷണമുടച്ച കാളയുടെ നിർവികാരത റൂമിൽ ഒരു സൂചി പഴുത് തേടി അലയുന്നത് ഞാനറിയുന്നുണ്ട്.ഇതിനിടയിൽ എവിടെ നിന്നോ വഴി തെറ്റി വന്നൊരു വണ്ട് മൂളിപ്പറന്ന് റൂമിൽ റോന്ത് ചുറ്റുന്നത് കുറച്ചു നേരമായി ഞാൻ ശ്രദ്ധിക്കുന്നു.

ഇടക്ക് ഒന്ന് ഉയർന്നു പൊങ്ങി മച്ചിയിൽ തട്ടി നിലം പതിച്ചു.
വീണ്ടും ഒരു ശ്രമം അതേ പാതയിൽ തന്നെ ഇത്തവണ ഫാൻ ലീഫിൽ തട്ടി തെറിച്ചു വീണു. പിന്നെ ഒരു വാശിയോടെ പിടഞ്ഞു എണീറ്റ് വലതു ഭാഗത്തേക്ക് ഒരു കുതിപ്പ്. പക്ഷെ ചുമരിലടിച്ചു വീണ്ടും താഴേക്ക്
ചാടി പിണഞ്ഞു പിന്നെ ഇടതു ഭാഗത്തേക്ക് പറന്നു ജന വാതിൽ കമ്പിയിൽ തട്ടി വേദനയോടെ കൂപ്പി കുത്തി നിലം പതിച്ചു.
പ്രഹരമേറ്റ് മുറിഞ്ഞു പോയ പല്ലി വാൽ പോലെ തറയിൽ കിടന്നു കുറച്ചു നേരം പിടഞ്ഞു. പിന്നെ അനക്കമില്ലാതെ കുറച്ചു നേരം....
ച്ചത്തിട്ടില്ല ,ജീവനുണ്ട് നെഞ്ചിൻ കൂട് ഉയരുകയും താഴുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്. ഇനിയൊരു രക്ഷയും ഇല്ലെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയിട്ടെന്ന വണ്ണം മൂലയിൽ അലക്കാനിട്ട പുതപ്പിനുള്ളിലേക്ക് സുഖ നിദ്ര തേടി കയറി പോകുന്നതും ഞാൻ കണ്ടു.നിരാശജനകമായ ഒരു പകൽ, ഒരു രാത്രി